Yalnızlıktan Kaçmak

Genelde insanlar kendileriyle barış içinde yaşayamaz çünkü kendi kendileriyle kavga edip dururlar; bazen de kendilerine şiddet uygularlar. Bu tür insanlar yalnız kalamaz çünkü sıkılmaya başlar ve huzursuz olurlar.  Yalnızlıktan kaçmak için dışarı çıkar ve başkalarıyla kaynaşırlar. Toplumsal yaşama alışmış bir insan için yalnızlık, alışılagelmişin dışında olduğundan çok zordur. Çünkü birey yalnız kalınca artık kendisine ihtiyaç duyulmadığını, ilgi görmediğini ve sevilmediğini düşünmeye başlar. Bu düşünceler acı verir ve birey hayatının anlamsız olduğunu düşünür. Hayatına anlam kazandırmak için bir yerlere gitmeye ve birileriyle görüşmeye ihtiyaç duyar.
Yalnızlık Nedir ve Nasıl Aşılır- Akif Manaf

Sevgi Almak

Günümüzün insanı sevilmeye ihtiyaç duyar fakat sevemez. İşte en büyük sorun budur: sevilmeye ihtiyaç duymak ama sevememek! Gerçek şu ki yalnızlık çeken insan sevemez fakat en çok sevgiye ihtiyacı olan insan da yalnızlık çeken insandır. Yalnızlık çeken insanın sevilme ihtiyacı o kadar büyüktür ki sevgi kokusu aldığı insana sıkıca yapışır. Bu yapışma eğilimi sevgi akışını engeller ve kişi gerçekten sevemez, sadece rol yapar. Bu aşk rolü yapmanın ardında duygusal sömürü yatmaktadır. Kişi: " Seni seviyorum" der fakat asıl derdi sevilmek ve sevgi almaktır. Yalnızlık çeken insan sevgi vermekten acıdır çünkü verecek sevgisi yoktur. Aslında sadece sevgi değil şefkat, merhamet, mutluluk, coşku vb. hiçbir şeyi yoktur. O sevgi fakiri fakat yalnızlık zenginidir. O sadece yalnızlığını paylaşmak için ilişkiye girer fakat paylaştığı yalnızlık karşısında kişiyi mahveder. Bu anlamda yalnızlık çeken insanlar tehlikelidir çünkü öfke ve nefret doludur.
Yalnızlık Nedir ve Nasıl Aşılır- Akif Manaf

Ruh Eşi

“Aynaya bakıp bir beden görüyorsunuz ve “Bu benim” diyerek buna inanıyorsunuz. En büyük sıkıntınız da bu! En büyük yalnızlık da bu! Yabancılaşma bu! O yüzden kişi çocukluktan beri alıştığı şeyi arıyor yani dışta bir doyumluluk, bir tamamlanma arıyor ve bulamayınca da “ruh eşi” gibi bir kavram üretiyor. Çünkü genelde kişi hep oyun partneri arar. Çocuklukta bir oyun arkadaşı arar. Büyüdükçe de başka türlü bir arkadaş arar, hayat arkadaşı veya “ruh eşi” tamamlanmak için, bütünlük yaşamak için hep birini arar. Ama o dışta aranan şey, bulduğunuz arkadaş veya “ruh eşi” sizi tamamlamıyor. O eksikliği gidermiyor, boşluğu dolduramıyor, bir an sanki doldurdu gibi oluyor, kişiler mutluluk yaşıyor, bir sevgi, aşk dediğimiz şeyi, balayı. İyi ama çok kısa süren bir şey. Ruhi varlık illüzyon içinde olduğu için o tamlığı, o özgürlüğü dışta arıyor ve bulamadığı için de sürekli aramaya devam ediyor. Durup düşünmesi gerekiyor. Farkına varması gerekiyor. Bu arayış köleliğinden özgürleşmesi gerekiyor.”
Özgürlük Nedir ve Nasıl Özgür Olunur?
Büyük Üstad Akif Manaf

Tek Başınalık

Bu dünyaya ait olanlar aidiyet arar, bu dünyaya ait olmayanlar ise bütünlük ararlar. Aidiyet yalnızlığa bütünlük ise tek başınalığa neden olur. Tek başına olan insan bu dünyada yürür fakat bu dünyanın dışında kalır. O, bu dünyada yabancı değil, sadece yolcudur. Bu dünyadan geçer ve ötesine gider. O kalabalığın içinden geçse bile tek başınalığını korur. O, bu dünyadadır fakat bu dünyadan değildir. TEK BAŞINA OLAN İNSAN BAŞKALARIYLA BİN BİR İLETİŞİM KURAR FAKAT BİR TANESİNE BİLE AİT OLMAZ, HEP AYRI DURUR. O herkese yakınlık gösterir, samimi olan herkes ona yakın hisseder fakat o yakınlığın arkasında mesafe vardır çünkü o, bu evrene ait değildir. Bu varoluşsal mesafe özgürlük mesafesidir. Bu mesafe bireyi bu dünyada olmasına rağmen bu dünyadan özgür kılar. Bu mesafe mesafeli olmak demek değildir, neşeli olmak demektir. Birey bu dünyaya ait olmaz fakat kendine ait bir alanı olur.
Paramahamsa Yogaçarya Maha Yogi