Çoçuk ve Mutluluk

Mutluluk sizden gelen bir şeydir, nesnelerden gelmeyen bir şey. Bu noktayı görünce mücadele etmeyi bırakmalısınız. Herkesin mücadelesi mutluluk içindir. Milyonlarca insan mutluluk için savaşmış. Mutluluk dıştan gelen bir şey değil, içten gelen bir şeydir. Çaresiz insan, mutluluğun ne olduğunu bilmeyen insan o kıvılcımı yakalamaya çalışıyor. Bu bir çaresizlik ve o çaresizlik içinde çabalıyor. Kıvılcımı bir anda nasıl çıkaracak? Bunu çocuklukta şöyle görmüş:
Çocuklukta görmüş ki, bir oyuncak alınca mutlu oluyor. Sonra o oyuncakla oynuyor, oynuyor, bitiyor. Sonra mutsuz oluyor. Sonra öfkeleniyor, mutluluk bitti. Birkaç saat sonra o mutluluk gitmiş. Sonra öfkeleniyor ve hırsını o oyuncaktan çıkarıyor. Kırıyor oyuncakları. Oradan kaynaklanıyor... İlkin mutluluk, sonra oynuyor, sonra o mutluluk kayboluyor artık çıkmıyor ve o hırsını o oyuncaktan çıkarıyor. Bitiyor o oyuncakla işi. Sonra başka oyuncak istiyor. Tekrar oyuncak istiyor. Talep ediyor. İşte bu mutluluk anlayışı çocukluktan gelen bir alışkanlık. Çocukluğunuzda kırdığınız oyuncaklar yetmedi size... Şimdi daha büyük oyuncaklar kırıyorsunuz... Yetişkinlerin oyuncakları...
Büyük Yoga Üstadı Akif Manaf

Eleştirmenin Getirdiği Çöküş

Sen sürekli kendini başkalarına yansıtıyorsun. Bunu görmen gerekiyor. Bunu görebilirsin. Zekânın uyanması gerekiyor. Örneğin başka insanlarda beğenmediğin her şey sende var. O yüzden beğenmiyorsun. Sen kendini ona yansıtıp onlarda beğenmiyorsun. Ama nereden biliyorsun? Çünkü sende var. Kendini yansıtıp sonrada eleştiriyorsun. Eleştirince sende daha fazlalaşıyor. O yüzden eleştirenleri gözlemleyin bir süre sonra eleştirdiği kişiye dönüşüyor. Ne kadar eleştiriyorsa o kadar o eleştirdiği şey oluyor. Birinin hatasının altını ne kadar çizerse kendi o hatayı yapmaya başlar. O yüzden eleştirmeyin diyoruz. Kendi işini zorlaştırma. Çünkü aslında kendini eleştiriyorsun.

Paramahamsa Yogaçarya Maha Yogi