İnsanın bütünleşmesi,kendini keşfetmesi ve kendi olması için çok önemli bir unsur vardır.
“sessizlik.” Sessizlik huzurun temelidir.Huzur da aydınlanmanın temelini oluşturur.İnsanın huzuru,aşkı,sevgiyi,bütünleşmeyi,bilgiyi ve gerçeği yaşaması için arka planda herzaman sessizlik olmalıdır.Sessizlik kişiye eşlik etmediğinde,zihnin gürültüsünde ve bunun dışa vurumu olan sesli konuşmalar esnasında kişi herzaman andan kopmak durumunda kalır.İnsan, sırt üstü çimlerin üzerine yatıp zihni tamamen susmuş haldeyken gökyüzüne baktığında tamdır ve bütündür. Aşkının yanında hiçbir sesin sözün olmadığı durumda, onun gözlerine bakıp sadece aktığında kendisidir.
İnsan bir bilgenin sözlerini sessiz ve yargısız saf bir zihinle dinlediğinde edindiği şey, bilgidir.İnsanlar kalabalık halindeyken herkes sustuğunda yaşanan şey,bütünlüktür.Ve insan derin meditasyonda tüm zihni,duyguları,düşünceleri susturup her anlamda sessizliğe daldığında yaşanan deneyim gerçektir.
İnsanın sessizliğini bozan,geçmiş ve gelecek arasında salınım yapan ve sürekli birşeylerin peşinde koşturan rahatsız zihindir.Zihin tatminsiz ve bölünmüş olduğu zaman,geçmiş ve geleceğin esaretinde olması ve tatminsizlikten kurtulmak için sürekli çabalaması kaçınılmaz olur. Ne zamanki, insan tam bir tatminlik ve doyum haline ulaşır ve aslında eksik bir şeyin olmadığını ,tam olduğunu aradığı herşeye sahip olduğunu anlarsa, ozaman sessizliğe ulaşmak mümkün olur.
Sessizlik tekamülün belirtisidir,yeni şeylerin doğmasıyla ilgilidir. Yenilenmenin işaretidir. Sessizlik anı zihnin sustuğu andır.
Paramahamsa Yogaçarya Maha Yogi Akif Manaf'ın "Zeka Nedir ve Nasıl Zeki Olunur " Kitabından
